Aklıma Gelen

Olur, olmaz ben bilemem,

Bilemedim de bazen;

Olur dedim, olmadı,

Olmaz dedim oldu.

Olur olmaz bilemem ben,

Bilemem.

Olur olmaz gelme aklıma o yüzden,

Olur sanırım.

Keşke

Kolum nasıl ağrıyor bir bilsen. Ama nasıl ağrıyor bir bilsen. Yük fazla geldi omzuma, oysa minnacık bir sincabı taşıdığımı sanırdım sağ omzumda.
Kıpırdadı mı, büyüdü mü, kilo mu aldı? Ne ara bu kadar ağrıdı kolum? Anlamadım, sanki oyuna geldim, kandım.

Masaldaymışım zaten, gerçek sanıyordum. Düşlediklerim kadar yalanın ağırlığını, kondurdum omzuma. Her bir kolumda birer sincap vardı. Düştüler mi, gittiler mi,
büyüdüler mi, ne ara bu kadar ağrıdı kolum? Sanki ben açtım, ve bir türlü diyemedim tokum.

Hiçbir zaman sevmedi beni düşlerimdeki prens. Hiçbir zaman prensesi olmadım prensin. Gözlerim, miyoptu ondandı belki. Derecesi az demişti doktor ama nasıl inanayayım buna şimdi?
Başkalarının prenslerini prensim sandım, görmeyene bin gözlük taktım da gördüremedim.

Keşkeler ile başlayan cümlelerim hep ümitsizlik içerdi. O yüzden keşkeyi hiç sevemedim.

Oysa ne güzeldi keşke!

Hani böyle kafanı göğe doğru döndürmüşsün, gözlerim bulutlarda, masmavi bir huzur var kafanda, tam o anda bir bulut çıkıveriyor senden yukarı. Ne varsa kaburganın altında solda, hepsi o an orada.
Hani öyle bir,

Ah keşke…

Oysa ne güzelmiş keşke de göremedim. Doktorla konuşmalıyım tekrar bu derece mevzusunu.

Minnacık bir sincap demiş miydim omzumda? Bir mi demiştim, iki mi? Yalan değil inanın ki, unuttuğuma bakmayın ne dediğimi. Ben yıllarca başkalarının yalanların uçlarını kovaladım. Yalana o kadar yakın o kadar uzağım.

Ha yakaladım ha yakalayacağım derken kolum ağrıdı. Nasıl ağrıyor bir bilsen. Oysa minnacık sincap taşıdığımı sanırdım omzumda. Büyüdü mü, düştü mü, öldü mü?
Ne ara bu kadar ağrıdı kolum?

Masala düştüm, anlamadım.