Kimse anlamadı

Olabilir mi?

Ne kadar mümkün olması?

İhtimaller ile bozuk aramız, neredeyse çeyrek asır oldu.

Kesin olmayan ne varsa kemiriyor içimi bu yüzden,

Kimse anlamadı bunu.

Kimse görmedi bendeki kıytırık köşeleri,

Kemirilmiş, kıtır kıtır koparılmış, çatır çatır yanmış yerleri.

Kimse duymamıştı o sesleri, olay zamanı kimse yoktu ki civarda

Hep yalnızken yakalardı bu meret beni.

Kimse anlamadı bunu.

Biraz başım bulanık, midem ağrıyor bu sıra.

Başım kendine buyruk,

Kalbimde ise bir görseniz ucu görünmez bir kuyruk.

Sevdalarım mı kuyruktakiler?

Tek bir sevdamın acıları mı?

Sevda mı bu?

Nasıl anlardı ki insan sevdayı, yakasında kırmızı karanfil mi taşırdı?

Bir gözün içinde kaybolup giderken unutmuşum yakasına bakmayı.

Unutmuşum, kendimi de bulamadım sonraları.

Bulamadım.

Neyi unuttuğumu da unuttum.

Bu sevda mı?

Aradım ama kaybolduğum gözlerde de bulamadım kendimi,

Neden ısrarla orada aradım ki?

Neden inatla o gözlere daldım ki?

Yok olduğum yerde neden kaldım ki?

Doğru ya,

Yok oldum ben.

Yok oldum.

Yok.

Kimse anlamadı bunu.

 

Aramızdaki

Bu, aramızdaki,
Görebiliyor musun sen de?
Bana göre
Bazen apaçık var,
Bazen apaçık yok.
Nasıl bilebilir insan bunu?
Nasıl bir isim yakıştırmalı ona?
Heyecanlı ve sevgili
Ama bir o kadar da acıtıcı ve hüzünlü.
Var ise güzel,
Yok ise yıkıcı.
Fark edilmiyorsa üzücü.
Bu, aramızdaki
Tam bir karmaşa,
Duygularımı, düşüncelerimi karıştırıyor devamlı.
Bu, bu kadar karışık olmamalı
Muhtemelen yok bu, aramızdaki,
Benim gördüğüm,
Senin görmediğin.